Huizen
We zijn weer terug en wat hebben we geluk gehad, we vertrokken hier met dikke mist en veel bewolking maar richting Eindhoven kwam al de zon. En het werd steeds warmer, in Huizen aangekomen was het 30 graden. Dus niet zuchten wat is het hier warm, maar heerlijk genieten, dat hebben we ook gedaan.
Ons hotel lag aan de Oude Haven van het Gooimeer in Huizen, 2 jaar geleden is hier het Fletcher Hotel Nautisch Kwartier geopend.
Wat een verrassing, de kamers (80) waren in appartementen verdeeld, een klein dorpje met straatjes, de huisjes hadden 2 verdiepingen, alles gebouwd in de stijl van vroeger en van alle gemakken voorzien. Een aanrader waard, ons voornemen was een bezoek aan
haar, naar Spakenburg met de boot en de volgende dag naar Marken. Jammer genoeg voer de boot niet op de dagen dat wij er waren.
De enige oorspronkelijke 4 Kalkovens zijn een uniek provinciaal monument, gebouwd in 1918 -1920 en tot 1974 in gebruik. In de jaren tachtig gerenoveerd en het tussenliggend gebouw tot restaurant.
Een schelpkalkoven is een oven in kegelvormige toren, variërend van 15 tot 20 meter en een doorsnede van meestal 5 tot 7 meter.
De ovens werden gebruikt voor de fabricage van metselkalk uit strandschelpen
(in Nederland schelpkalk genoemd).
Dit is het restaurant met de receptie.
Vrijheid was de naam van het straatje waar onze kamer was.
SpakenburgOmdat de boot niet voer op de dag dat wij er waren zijn we er per auto heen gegaan, deze gemeenschap is erg gelovig en tot onze verbazing hebben we in dit kleine plaatsje veel kerken gezien. Wij zijn tot aan de haven gereden en vonden een schaduwrijke plaats om de auto te parkeren, het uitzicht was geweldig, er lagen veel boten voor anker.
Spakenburg is een voormalig vissersdorp aan de Zuiderzee, voor de komst van de Afsluitdijk lag Spakenburg aan de woeste Zuiderzee en vormden overstromingen een bedreiging voor de vissers bevolking.
Het aantal vrouwen in de traditionele klederdracht loopt sterk terug. Terwijl de klederdracht minder wordt komen de gebruikte patronen weer terug in gebruiksvoorwerpen als tassen en dienbladen. Wij hadden het genoegen een dame te ontmoeten in de klederdracht en zij wilde graag poseren voor de foto, ze was er zelfs trots op!
De dame links van ons was gezellig bij ons komen zitten, haar boot lag hier voor anker.
Een woning in aanbouw direct aan het water, hierdoor zijn veel aanlegplaatsen verdwenen.
Zoals mijn trouwe lezers weten is Marken voor mij een favoriete plek en dan vooral om hun prachtige klederdracht gecombineerd met wit borduurwerk. Elke keer breng ik daarom een bezoek aan de winkel van Ma Korving (helaas overleden). Een nichtje beheerd nu de winkel, gelukkig mocht ik net zoals de vorige keren uitgebreid alle laatjes en kastjes open trekken en heb natuurlijk weer wat gekocht voor bij mijn verzameling.
Een halsdoek (dokie) wat gedragen wordt bij het bruidsrijglijf, op de hoeken zijn lusjes gemaakt waar de akertjes aan worden gehangen. Deze heb ik enkele jaren geleden gemaakt en zijn bevestigd aan mijn knottedoek. Het (dokie) wil ik namaken en dan ook nog een keer de akertjes zodat het compleet is.
In mijn vorige logjes heb ik al veel van Marken laten zien, deze keer heb ik wat foto's kunnen maken in het huisje van de legendarische Sijtje Boes, overleden in 1983.
Zij heeft met haar zakelijk instinct een toeristen attractie gemaakt van wereldformaat. Ruim zestig jaar liet zij tegen een bescheiden entree haar typisch Marker huisje aan toeristen zien.
Daarbij wees ze op de typische Marker elementen als de 'gewitwaterde' wanden die behangen waren met bordjes en prenten. Evenals de spanen dozen waarin de onderdelen van de klederdracht werden bewaard en de bonte bedstede. Naast het huisje heeft ze een souvenirwinkel geopend Havenbuurt 21 waarin nog steeds veel toeristen een bezoek brengen.
